Schokland, Leven met water

Schokland herbergt een rijke historie. Al vanaf de prehistorie wordt dit gebied bewoond. Een steeds veranderend landschap. Waar eerst de vroege IJssel en Overijsselse Vecht stromen, slaat later een oprukkende binnenzee steeds meer land af.

Eeuwenlang leeft men hier met water. En dat steeds meer in isolement. Religieuze kwesties maken dat het smalle strookje land onderling verdeeld raakt. Ondanks een armoedig bestaan ontwikkelt zich op het eiland een eigen, karakteristieke en rijke cultuur.

Dan in 1859 wordt de bewoners van het eiland het vertrekken aangezegd. Het eiland dreigt ten prooi te vallen aan de woeste Zuiderzee. Niemand wil weg. De bewoners moeten hun eigen huizen afbreken en elders opbouwen: dit moet hun terugkeer voorkomen.

Jarenlang ligt het eiland er verlaten bij. Tot de plannen van ingenieur Lely uitgevoerd worden: zout water wordt zoet, zee wordt land en het Nieuwe Land moet een vruchtbaar walhalla worden: een land van melk en honing.

In 1942 valt de Noordoostpolder droog. Schokland wordt nu omringd door het tekentafellandschap van Flevoland.

Schokland vertelt het eeuwenoude en immer actuele verhaal van migratie en het leven met water. Niet voor niets wordt Schokland in 1995 UNESCO Werelderfgoed: het verhaal van Nederland in het klein is hier te vinden.

In dit poëtische gebied is de zee gaan liggen: stilte, natuur en erfgoed bepalen nu het ritme. Beleef de verhalen van vroeger, nu en van de toekomst in Museum Schokland en ontdek het verrassende Werelderfgoed.