Het topstuk van… collega Jenny | Museum Schokland achter de schermen

Museum Schokland herbergt een rijke collectie, van archeologie tot kunst. In deze rubriek ‘Het topstuk van…’ geven we het woord aan de medewerkers van het museum. Wat is hun rol binnen het museum en welk object is voor hen van grote betekenis? Collega Jenny Metselaar trapt af met een bijzonder beeld uit de vaste buitenexpositie.

“Mijn favoriete moment op het museumterrein is ’s morgens als er nog geen bezoekers zijn, bij de kerk even uitkijken over het land richting de Zuidpunt. Daar heb je een prachtig uitzicht, elke dag anders en dan even de rust ervaren voordat de vaak drukke dag begint. Als er tijd is en als het mooi weer is lunch ik daar ook graag even.

Mijn functie is museummedewerker. Als het museum open is doe ik alle winkel-, balie- en kassawerkzaamheden en zorg ik er zo veel mogelijk voor dat de winkel netjes en schoon is. Als extra werkzaamheid houd ik mij bezig met het knipselarchief. Ik werk dat bij en maak het digitaal. Het is een hele grote klus waarvoor ik nu mooi de tijd heb en wat ik ook vanuit huis kan doen. Mooi werk om die knipsels te lezen en uit te zoeken en ik leer zo ook aardig wat over de geschiedenis van Schokland. Het leukste vind ik, bij voorkeur op een mooie zomerse dag, het contact en de gesprekjes met de bezoekers. Soms hebben bezoekers Schokker roots en vertellen daarover. Mijn werk is heel divers en afwisselend en saai is het hier nooit.

Het object wat het meeste met me doet is het beeldje van Piet Brouwer van het jonge gezin dat Schokland verlaat. Het beeld heeft eenvoudige vormen en toch is heel duidelijk de situatie, waarin ze zich bevinden, verbeeld. Het mooie, bijpassende gedicht van Tromp de Vries raakt me. Het geeft voor mij ontroerend weer hoe de mensen hier geleefd hebben. Het gezicht en gevoel van de geschiedenis van Schokland.”

Schokkers aan hun grond gehecht
– Daar geboren en getogen –
Werd, met landverlies voor ogen
Het vertrekken aangezegd.

Zwaar heeft hun die stap gewogen
Elke raad leek even slecht.
Maar verloren bleek ’t gevecht
En vergeefs bleef alle pogen.

Zie hoe hier een jong gezin staat
Bij een schamel beetje huisraad –
Dat, gedwongen door gebrek
Heeft besloten tot vertrek.

Zij die blijvend zorgzaam meegaat,
Hij, het anker op de nek.

– Tromp de Vries