UNESCO Werelderfgoed

Schokland werd op 9 december als eerste Nederlandse erfgoed tot UNESCO Werelderfgoed benoemd. Het voormalige eiland en omgeving bevat een uitzonderlijke getuigenis van een culturele traditie vanaf de prehistorie overgaand in een cultuur van eilandbewoners, bedreigd door water en uiteindelijk geëvacueerd in 1859, tot aan de eerste bewoners op het vanuit de zee herwonnen gebied in 1942, die het nieuwe land hebben gecultiveerd en opgebouwd.

Het gebied is een uitzonderlijk voorbeeld van een cultuur (of culturen), voornamelijk wanneer deze kwetsbaar is geworden onder invloed van onomkeerbare verandering. De UNESCO heeft het voormalige eiland Schokland en omgeving de status van Werelderfgoed gegeven vanwege de herkenbare contouren van het eiland, het (grotendeels agrarisch) landschap op en rondom het voormalig eiland, de gebouwde monumenten en het archeologisch bodemarchief, bestaande uit 160 archeologische vindplaatsen. Deze vindplaatsen herbergen een stuk Nederlandse bewoningsgeschiedenis van de prehistorie tot aan het heden, waarbij vooral het intact zijn van de organische resten uniek is.

Over UNESCO

Unesco is het meest bekend om het Werelderfgoedverdrag en de daarbij behorende Werelderfgoedlijst. Het verdrag uit 1972 heeft als doel om erfgoed dat van unieke en universele waarde is voor de mensheid, beter te kunnen bewaren voor toekomstige generaties.

Naast de bescherming die erfgoederen krijgen door plaatsing op de Werelderfgoedlijst bevordert deze status ook het wederzijds begrip tussen culturen.

Nederland telt op dit moment 12 werelderfgoedsites. Daarvan liggen er negen in Nederland en een in Curaçao: